İlk cemreyle bahar tomurcukları düştü yüreğime. İçimde yeniden kıpır kıpır bir heyecan, kafamda yüzlerce düşünce, yapmak istediklerim, hayaller, fikirler, daha neler neler… Beynimin içinde uçuşuyor ve nereden başlayacağıma dair hiçbir fikrim yok. Bahar uçarılığı deyip geçiyorum.
Kış uykusundan uyanmaya başlayıp yeniden ümit dolduğum bu zamanları seviyorum. İçimizi karartan dünya kadar gündem ve ona eşlik eden kasvetli havaları şöyle biraz geride bırakıp gelecek güzel güneşli günlere doğru çeviriyorum bakışımı. Bazen ne zor oluyor güzellikleri görmek. “Deniz masmavidir ne güzel ama insanlar görmez bazen.” demiş Mazhar Abimiz. Tek cümlede özeti böyle bir şey. Güzellikleri, iyilikleri es geçip gidiyor ve olmayana, eksiğe, çirkine odaklanıyoruz durmadan.
Bahar, işte bana yeniden güzellikleri görmeyi hatırlatıyor. Ufacık iyiliklere tutunmayı. Bazen güzel bir sohbet, bazen bir yudum serin su, bazen sabah güneşi, bazen bir gülüş, bazen güzel bir şarkı, bazen bir incelik, bir günaydın öpücüğü belki.
Ne güzel nefes almak, şöyle gerinmek, “an’a yayılmak, durmak, izin vermek. Hayal kurmak, plan yapmak, bozup bozup tekrar yapmak. Güzel günlere inanmak. Kendine inanmak. Olanı sevmek, kavga etmemek hayatla, vardır elbet bir bildiği diyebilmek.
“Free jazz” spontanlığıyla yaşamak, kalıpların dışına çıkmak, ön yargılardan uzak her anlamda özgür hissetmek, gerçekleri özümsemek ama kendini zarar görmeyecek mesafede tutabilmek, keyif almak, emprovize, gelişine yaşamak.
Bakarsın gol bile olur. Olmasa da ne güzel vurdum dersin.
Kafamdakileri toparlamaya çalışmayı bıraktım, dağınık çok güzeller. Geleni şöyle bir elime alıyor, evirip çeviriyor, bakıyorum güzelce. Sonra bırakıyorum yolunu bulsun. Bulamazsa bahar uçarılığı deyip geçiyorum.
Bakalım sırada ne var? Bakalım hayat bana ne sürprizler getirecek, hangi güzellikler beni bekliyor? Bakalım kahramanımızı bugün neler bekliyor? Ve perde 😉
İlk cemreyle bahar tomurcukları düştü yüreğime. İçimde yeniden kıpır kıpır bir heyecan. Her bahar yeniden aşık olmak gibi, her bahar yeniden doğmak gibi. Kiraz çiçekleri gibi, tomurcuklar gibi. Bazen, aman boş ver deyip geçmek gibi. Gülümsemek gibi. Hafiflemek gibi. Havada uçuşan bir kuş tüyü, rüzgarla dağılan karahindiba tohumları gibi. Nereye giderse gitsin işe yarayacağını bilmek gibi.
Kim olduğunu bilmek gibi.
Hoş geldin bahar, hoş geldin kendim.